وداع تلخ!
به گزارش خبرنگار «تهران امروز» از روز آخر مجلس هشتم ،نماینده ای با چشم گریان در راهروی مجلس دیده شده که داشته بر روی دیوار مجلس یادگاری می نوشته است. بعد از اتمام کارش، خبرنگار، عکسی از دیوار نوشتۀ ایشان گرفته است که محتوای آن به نظرتان می رسد:
می روم با قلب خسته ،چشم گریان، الوداع!
می روم آشفته و سر در گریبان ، الوداع!
ای بهارستان که از داغت خزانستان شدم
بلبلی بودم که رفتم از گلستان، الوداع!
من نمی دانم چه کردم غیرِ خدمت بهر خلق
کاندرین دوره شدم مغضوب ایشان، الوداع!
ریخت آرای من دلخسته همچون اشک من
شد از آن ریزش، دو چشمم اشکریزان، الوداع!
سفره رنگین ما را خون دل رنگین نمود
حال با حسرت بگویم:خوان الوان، الوداع!
«مشکلی دارم ز دانشمند مجلس بازپرس»
می شود در دور بعد این مشکل آسان؟ الوداع!
بعد از این آخر چسان بینم تو را در زیر غیر(!)
صندلی جان ،صندلی جان، صندلی جان، الوداع!
عکس ما را از برای یادبود آنجا نهید
پیش آن یک دستۀ گل، ای رفیقان، الوداع!
زندگی شیرین می شود!
...بعد از ساعتی خبرنگار «تهران امروز» با تعجب می بیند که نمایندۀ فوق الذکر، شاد و خندان با موبایل صحبت می کند.بعد از پایان مکالمه،خبرنگار نزدیک شده، می بیند که ایشان ابیات ذیل را زیر لب ترنم می کند:
السلام ای پست تازه،راحت جان ،السلام!
تازه رو کردی مرا ای تازه عنوان، السلام!
از گلستان مرادم گرچه رفتم مدتی،
حالیا باز آمدم شاد و غزلخوان السلام!
رای مردم گیرم این دوره به نام من نشد
رای مسئولان به نامم گشته الآن، السلام!
دوش کردم سیر و گشتی در درون خویشتن
گفتم:ای شایستگی های فراوان، السلام!
مشکلات شهر خود را چونکه حل کردم ز بیخ
رو به سویت می کنم ای شهر تهران، السلام!
چارسالی توی مجلس بودم اما بعد از این
بیست سالی هم شوم جزو مدیران، السلام!
از وکالت آمدم سوی ریاست این زمان،
ای وزارت! تا تو راهی نیست چندان، السلام!
به گزارش خبرنگار «تهران امروز» از روز آخر مجلس هشتم ،نماینده ای با چشم گریان در راهروی مجلس دیده شده که داشته بر روی دیوار مجلس یادگاری می نوشته است. بعد از اتمام کارش، خبرنگار، عکسی از دیوار نوشتۀ ایشان گرفته است که محتوای آن به نظرتان می رسد:
می روم با قلب خسته ،چشم گریان، الوداع!
می روم آشفته و سر در گریبان ، الوداع!
ای بهارستان که از داغت خزانستان شدم
بلبلی بودم که رفتم از گلستان، الوداع!
من نمی دانم چه کردم غیرِ خدمت بهر خلق
کاندرین دوره شدم مغضوب ایشان، الوداع!
ریخت آرای من دلخسته همچون اشک من
شد از آن ریزش، دو چشمم اشکریزان، الوداع!
سفره رنگین ما را خون دل رنگین نمود
حال با حسرت بگویم:خوان الوان، الوداع!
«مشکلی دارم ز دانشمند مجلس بازپرس»
می شود در دور بعد این مشکل آسان؟ الوداع!
بعد از این آخر چسان بینم تو را در زیر غیر(!)
صندلی جان ،صندلی جان، صندلی جان، الوداع!
عکس ما را از برای یادبود آنجا نهید
پیش آن یک دستۀ گل، ای رفیقان، الوداع!
زندگی شیرین می شود!
...بعد از ساعتی خبرنگار «تهران امروز» با تعجب می بیند که نمایندۀ فوق الذکر، شاد و خندان با موبایل صحبت می کند.بعد از پایان مکالمه،خبرنگار نزدیک شده، می بیند که ایشان ابیات ذیل را زیر لب ترنم می کند:
السلام ای پست تازه،راحت جان ،السلام!
تازه رو کردی مرا ای تازه عنوان، السلام!
از گلستان مرادم گرچه رفتم مدتی،
حالیا باز آمدم شاد و غزلخوان السلام!
رای مردم گیرم این دوره به نام من نشد
رای مسئولان به نامم گشته الآن، السلام!
دوش کردم سیر و گشتی در درون خویشتن
گفتم:ای شایستگی های فراوان، السلام!
مشکلات شهر خود را چونکه حل کردم ز بیخ
رو به سویت می کنم ای شهر تهران، السلام!
چارسالی توی مجلس بودم اما بعد از این
بیست سالی هم شوم جزو مدیران، السلام!
از وکالت آمدم سوی ریاست این زمان،
ای وزارت! تا تو راهی نیست چندان، السلام!