ابوبصير گفت: بعد از درگذشت امام صادق(ع)، پيش امّ حميده رفتم تا به او تسليت بگويم. تا چشمش به من افتاد شروع به گريه كرد من نيز از حال او به گريه افتادم. آنگاه گفت ابا محمد: امام صادق(ع) در لحظات آخر عمرشان چشم باز كرده و فرمود: هر كس بين من و اوخويشاوندى هست جمع كنيد، سفارشى دارم.
امّ حميده گفت تمام خويشاوندان آن جناب را جمع كرديم. در اين موقع امام صادق(ع) نگاهى به آنها نموده و فرمود: شفاعت ما به كسى كه نمازش را سبك شمارد نخواهد رسيد.
محاسن برقى ص 80 ،ص 1
حضرت صادق(ع) فرمود: روزى على بن ابيطالب(ع) مردى را مشاهده كرد همانند كلاغ كه منقار به زمين مى زند نماز مى خواند. به او فرمود چند وقت است اينطور نماز مى خوانى؟ عرض كرد از فلان زمان.
امام فرمود: عمل تو نزد خدا مانند كلاغى است كه منقار بر زمين مى زند، اگر با همين وضع بميرى بر غير ملّت حضرت محمد(ص) خواهى مرد، آنگاه فرمود: دزدترين مردم آن كسى است كه از نمازش بدزد.
محاسن برقى ج 1، ص 82