در برخى روايات آمده است كه: خداوند ذوالجلال بعد از ظهر نهم ماه ذى الحجّه در عرفات، آدم(ع) را مورد بخشايش قرار داد. سپس جبرئيل به هنگام غروب او را به سوى مشعر الحرام حركت داد.
آدم(ع) در شب دهم ذى الحجه در آنجا با بيتوته و شب زنده دارى به دعا و تشكر از خداوند در قبول توبه اش پرداخت. سپس صبح كه شد به سوى مِنى حركت كرد و در روز دهم سر خود را تراشيد تا نشانه قبول توبه و آزادى او از گناهان باشد.
خداوند نيز، اين روز را براى آدم(ع) و فرزندان او عيد قرار داد، و هر چه را آدم(ع) انجام داده بود، براى هميشه تاريخ، از مناسك حج فرزندان او گردانيد.
در عصر روز نهم در عرفات توبه آنان را مى پذيرد و شب دهم در مشعر الحرام به دعا و ياد خدا مى پردازند و روز دهم در منى سرهاى خود را مى تراشند.
سپس بر اين مناسك و اعمال، آنچه ابراهيم و اسماعيل و هاجر نيز انجام داده بودند افزوده شد و مناسك حج با آنها كامل گرديد.
بنابراين اعمال حج همگى، بركت جويى از آن زمانها و مكانهايى است كه آن بندگان صالح و شايسته ياد و خاطره آنان در هميشه تاريخ است.
منبع: بزرگداشت ياد انبياء و بندگان صالح خدا، تالیف علامه سید مرتضی عسکری
آدم(ع) در شب دهم ذى الحجه در آنجا با بيتوته و شب زنده دارى به دعا و تشكر از خداوند در قبول توبه اش پرداخت. سپس صبح كه شد به سوى مِنى حركت كرد و در روز دهم سر خود را تراشيد تا نشانه قبول توبه و آزادى او از گناهان باشد.
خداوند نيز، اين روز را براى آدم(ع) و فرزندان او عيد قرار داد، و هر چه را آدم(ع) انجام داده بود، براى هميشه تاريخ، از مناسك حج فرزندان او گردانيد.
در عصر روز نهم در عرفات توبه آنان را مى پذيرد و شب دهم در مشعر الحرام به دعا و ياد خدا مى پردازند و روز دهم در منى سرهاى خود را مى تراشند.
سپس بر اين مناسك و اعمال، آنچه ابراهيم و اسماعيل و هاجر نيز انجام داده بودند افزوده شد و مناسك حج با آنها كامل گرديد.
بنابراين اعمال حج همگى، بركت جويى از آن زمانها و مكانهايى است كه آن بندگان صالح و شايسته ياد و خاطره آنان در هميشه تاريخ است.
منبع: بزرگداشت ياد انبياء و بندگان صالح خدا، تالیف علامه سید مرتضی عسکری